non, rien de rien,
non, je ne regrette rien,
ni le bien qu'on m'a fait, ni le mal,
tout ça m'est bien égal.
non, rien de rien,
non, je ne regrette rien
car ma vie,
car mes joies,
aujourd'hui,
ça commence avec toi...
hayır, hiç, ama hiçbir şeyden
hayır, hiçbir şeyden pişman değilim
bana yapılmış iyilikler ve kötülüklerin
hepsi aynı bana
hayır, hiç, ama hiçbir şeyden
hayır, hiçbir şeyden pişman değilim
çünkü yaşamım,
çünkü zevklerim
seninle başlıyor bugün.
En sevdiğim şarkı sözleri, bence mutluluğun sırrı bu sözlerde yatıyor. Herkesi, her şeyi affetmek, kendin için, içindeki kızgınlığa, nefrete son vermek.
Hiçbir şeyin, içinde, kötülük barındırmaya değmeyecek kadar değersiz olduğunu ve yaşamının, mutluluğunun hiçbir şeyle kıyaslanamayacak kadar değerli olduğunu keşfetmek. Edith Piaf" ın unutulmaz şarkı sözleri….
Tabii sürekli bu modda dolaşmak ne kadar mümkün olur bilmiyorum ama hiç de fena olmaz…
Kendi içindeki mutluluk çok önemli.
Eğer bu mutluluğu etrafımızdaki olaylara bağlarsak, mesela hedeflerimize, başarıya ki bunun ölçüsü ve miktarı nedir? O da ayrıca bir tartışma konusudur…
Kimine göre iyi bir aile kurmuş olmak başarıdır, kimine göre iş yaşantısında kazanılan paralardır. Yani başarının da, çok değişken olduğunu anlatmaya çalışıyorum.
Mesela, rekabet edebilme gücümüz, bize mutluluk vermemeli. Bir süreliğine çok mutlu olabiliriz ama ardından, yine mutsuzluk yakamızı bırakmayacaktır. Bir daha ve bir kez daha….
Çünkü savaşı kaybettiğimiz anda mutsuzuz. Yani içimizde öyle bir yer olmalı ki, mutluluğumuzun merkezi olmalı, oraya onu bozacak , etkileyecek hiçbir şey girmemeli.
Hani derler ya, yaşamda iyilikler de var kötülükler de, güzel günler mutluluklar da, acılar da .
Tabii ki doğru hepimiz böyle yaşıyoruz, deneme yanılma yoluyla, tecrübe kazanıyoruz. Ama bir yer var ki, orası hep kutsal, hep mutluluk, hep güzellikleri barındırıyor aslında..
Ruhumuz, özümüz, sesizce ve sakin fark edilmeyi bekliyor, hiçbir çaba olmadan, sadece;
" Var" oluyor.
Çekilen acıların, insanı olgunlaştırdığı, mutluluğun kıymetini anlamaya neden olduğunu söylerler. Hayır boş verin bunu, hiçbir şey için acı çekmek zorunda değiliz.
Mutluluğunuzu içinizde, öyle bir yere saklayın ki, hiç kimse onu bozmaya, kırmaya, yok etmeye çalışamasın hatta, farkında olmadan siz bile bunu yapmayın.
Yaşamda her şey gelip geçicidir, zihnimizdeki tüm hatıralar, tüm yaşanmışlıklarımız, acılarımız, sevinçlerimiz. Geriye kalan tek şeyse hissettiğimiz, duygularımız oluyor.
Sadece yaşıyor olmak büyük bir mutluluktur aslında.
Yaşarken aldığımız her nefeste, farkında olmadan mutluluğu da içimize çekiyoruz. Verirken üzüntüleri, hırsları, sıkıntıları mutsuzlukları, alırken, yaşamın tüm güzelliğini yeniden içimize dolduruyoruz. Her şey bu kadar basit mi demeyin. Gerçekten bu kadar basit…
Yaşamı zorlaştıran bizleriz, başka türlüsü bize öğretilmediği için. Sadece farkına varmak ve hissetmek lazım ve bunun için de sadece bir " an" yeterli. Mutlu olduğumuz zaman, insanlar hep bizi eleştirdiler ve içten içe kıskandılar. Biraz durduk yerde gülümsesek, hemen ne gülüyorsun, aklını mı kaçırdın yoksa diye eleştirilmiş ya da alaya alınmışızdır.
Belki bu satırları okurken de, pek çok kişi ya senin tabii tuzun kuru, başımızda bir çok sıkıntı üzüntü varken Pollyanna gibi saçmalıyorsun diye eleştirebilir. Uzaktan ben de böyle gözüktüğünü biliyorum.
Ama bu gün cumartesi yarın Pazar, hiç olmazsa yaşamın bize getirdiği ağır yüklerden, hafta sonunda bir kez kalıcı olarak kurtulmayı denesek ve mutluluk oyunu oynasak, bu oyunu da alışkanlık haline getirsek fena mı olur?
Nefes alıyoruz mutlu oluyoruz, nefes veriyoruz sıkıntıları negatif duyguları atıyoruz…
Ben yapmaya başladım bile, " Non rien de rien, non je ne regrette rien"….
Mutlu bir hafta sonu dilerim…
">
non, rien de rien,
non, je ne regrette rien,
ni le bien qu'on m'a fait, ni le mal,
tout ça m'est bien égal.
non, rien de rien,
non, je ne regrette rien
car ma vie,
car mes joies,
aujourd'hui,
ça commence avec toi...
hayır, hiç, ama hiçbir şeyden
hayır, hiçbir şeyden pişman değilim
bana yapılmış iyilikler ve kötülüklerin
hepsi aynı bana
hayır, hiç, ama hiçbir şeyden
hayır, hiçbir şeyden pişman değilim
çünkü yaşamım,
çünkü zevklerim
seninle başlıyor bugün.
En sevdiğim şarkı sözleri, bence mutluluğun sırrı bu sözlerde yatıyor. Herkesi, her şeyi affetmek, kendin için, içindeki kızgınlığa, nefrete son vermek.
Hiçbir şeyin, içinde, kötülük barındırmaya değmeyecek kadar değersiz olduğunu ve yaşamının, mutluluğunun hiçbir şeyle kıyaslanamayacak kadar değerli olduğunu keşfetmek. Edith Piaf" ın unutulmaz şarkı sözleri….
Tabii sürekli bu modda dolaşmak ne kadar mümkün olur bilmiyorum ama hiç de fena olmaz…
Kendi içindeki mutluluk çok önemli.
Eğer bu mutluluğu etrafımızdaki olaylara bağlarsak, mesela hedeflerimize, başarıya ki bunun ölçüsü ve miktarı nedir? O da ayrıca bir tartışma konusudur…
Kimine göre iyi bir aile kurmuş olmak başarıdır, kimine göre iş yaşantısında kazanılan paralardır. Yani başarının da, çok değişken olduğunu anlatmaya çalışıyorum.
Mesela, rekabet edebilme gücümüz, bize mutluluk vermemeli. Bir süreliğine çok mutlu olabiliriz ama ardından, yine mutsuzluk yakamızı bırakmayacaktır. Bir daha ve bir kez daha….
Çünkü savaşı kaybettiğimiz anda mutsuzuz. Yani içimizde öyle bir yer olmalı ki, mutluluğumuzun merkezi olmalı, oraya onu bozacak , etkileyecek hiçbir şey girmemeli.
Hani derler ya, yaşamda iyilikler de var kötülükler de, güzel günler mutluluklar da, acılar da .
Tabii ki doğru hepimiz böyle yaşıyoruz, deneme yanılma yoluyla, tecrübe kazanıyoruz. Ama bir yer var ki, orası hep kutsal, hep mutluluk, hep güzellikleri barındırıyor aslında..
Ruhumuz, özümüz, sesizce ve sakin fark edilmeyi bekliyor, hiçbir çaba olmadan, sadece;
" Var" oluyor.
Çekilen acıların, insanı olgunlaştırdığı, mutluluğun kıymetini anlamaya neden olduğunu söylerler. Hayır boş verin bunu, hiçbir şey için acı çekmek zorunda değiliz.
Mutluluğunuzu içinizde, öyle bir yere saklayın ki, hiç kimse onu bozmaya, kırmaya, yok etmeye çalışamasın hatta, farkında olmadan siz bile bunu yapmayın.
Yaşamda her şey gelip geçicidir, zihnimizdeki tüm hatıralar, tüm yaşanmışlıklarımız, acılarımız, sevinçlerimiz. Geriye kalan tek şeyse hissettiğimiz, duygularımız oluyor.
Sadece yaşıyor olmak büyük bir mutluluktur aslında.
Yaşarken aldığımız her nefeste, farkında olmadan mutluluğu da içimize çekiyoruz. Verirken üzüntüleri, hırsları, sıkıntıları mutsuzlukları, alırken, yaşamın tüm güzelliğini yeniden içimize dolduruyoruz. Her şey bu kadar basit mi demeyin. Gerçekten bu kadar basit…
Yaşamı zorlaştıran bizleriz, başka türlüsü bize öğretilmediği için. Sadece farkına varmak ve hissetmek lazım ve bunun için de sadece bir " an" yeterli. Mutlu olduğumuz zaman, insanlar hep bizi eleştirdiler ve içten içe kıskandılar. Biraz durduk yerde gülümsesek, hemen ne gülüyorsun, aklını mı kaçırdın yoksa diye eleştirilmiş ya da alaya alınmışızdır.
Belki bu satırları okurken de, pek çok kişi ya senin tabii tuzun kuru, başımızda bir çok sıkıntı üzüntü varken Pollyanna gibi saçmalıyorsun diye eleştirebilir. Uzaktan ben de böyle gözüktüğünü biliyorum.
Ama bu gün cumartesi yarın Pazar, hiç olmazsa yaşamın bize getirdiği ağır yüklerden, hafta sonunda bir kez kalıcı olarak kurtulmayı denesek ve mutluluk oyunu oynasak, bu oyunu da alışkanlık haline getirsek fena mı olur?
Nefes alıyoruz mutlu oluyoruz, nefes veriyoruz sıkıntıları negatif duyguları atıyoruz…
Ben yapmaya başladım bile, " Non rien de rien, non je ne regrette rien"….
Mutlu bir hafta sonu dilerim…