MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli 23 Nisan Çocuk Bayramı dolayısıyla ortaya bir öneri getirdi. İlk bakışta kulağa hoş gelen, kimi çevrelerce olumlu yaklaşılan fakat telaffuzu bile zor olan bu önerinin ciddiye alınır bir tarafı var mı bunu zaman gösterecek.
Bu ülkede af konusunun artık gündemden kesinlikle düşmesi gerektiğine inanıyorum. Hele hele çocuk affı. Komik ötesidir.
Yasalarımıza göre çocuk 18 yaş altını ifade ediyor. İyi ve kötünün ayrımına yasalara göre 18 yaşından sonra başlayan "çocuklar" bu ülkede suç odaklarının kirli emelleri için en sık başvurulan kesim. Türkiye'de eksik ve aksak ilerleyen hukuk, suçun temelini hep göz ardı etti. Hep maşayı gördü, maşayı kullanan elleri hiç önemsemedi.
Önemli olan çocuk ve aileyi koruyup çocukları suça bulaşmadan ıslah edebilmektir. İyi bir eğitim vererek bilinç kazandırabilmektir. Üstelik sadece çocuklara yönelik bir af kendi içinde ayrımcılığı getirecektir. Terörle mücadele kapsamında göz altına alınan bu çocuklar bu ülkedeki çocuk sorununun belli bir kesimi sadece.
Bu ülkenin en büyük sorunlarından birisi aileleri ile birlikte terör örgütü eylemlerinde kullanılan ve adı taş atan çocuklar olarak bilinen çocuklardır. Belki neden taş attığını bile bilmeyecek kadar çocuklar bunlar. Lakin, bu ülkede suça bulaşmış çocuk sayısı o kadar çok ki!
Kimi çocuklar töre cinayetlerinin kurbanı oluyor. Kimisi bir büyüğünün intikamını almak için geleceğini karartıyor. Kimisi kendi namusunu koruma adına yapıyor bunu... O kadar kötü niyetli büyükler var ki bu ülkede tertemiz çocukların geleceklerini yok etmekten kaçınmıyorlar.
Çocuklara af iyi bir düşünce olarak beyin kıvrımlarını harekete geçirebilir ama Taksim meydanının ortasında bir turisti kalbinden bıçaklayan, sevgilisinin kafasını kesen, rahibi gözünü kırpmadan öldüren, mezarlıklarda işadamlarını bıçaklayan çocuklara af vicdanlara sızı bırakmaz mı? Bu "çocuklar" af kapsamı dışında bırakılabilir mi? Hukuk kişilere yönelik işletilebilir mi? Ayrıca, bir çocuğa içerde kal derken diğerine çık diyebilir misiniz? İnsana “af buyrun” demezler mi?
Bu ülkenin temel sorunu elle tutulur bir çocuk koruma kanunun 21.yy Türkiyesi için hala hayata geçirilememiş olmasıdır. Bu ülkenin temel sorunu siyasetçi sorunudur. Çocuklara iyi bir eğitim olanağı, ailesine iş imkanı yaratamazsanız, bazılarının becerisi sayesinde birer suç makinesi gibi tasarlanırlar...
Her af sadece hukukun ilgi alanında olmamalıdır. Sosyolojik ve psikolojik boyutları göz önünde bulundurulmalıdır. Çocuklara af getirmek istiyorsanız yarınlarda suç işleme ihtimalini ortadan kaldırın. Çocuk ıslah evleri, çocuklara özel hapishaneler yapın. Tamam. Ama toplumdaki suç unsurlarının azaltılmasını sağlayın ilk önce. Veya çocukları suça iten "abileri" bir şekilde ıslah edin. İşte o zaman kurtulur bu ülkenin çocukları.
">
MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli 23 Nisan Çocuk Bayramı dolayısıyla ortaya bir öneri getirdi. İlk bakışta kulağa hoş gelen, kimi çevrelerce olumlu yaklaşılan fakat telaffuzu bile zor olan bu önerinin ciddiye alınır bir tarafı var mı bunu zaman gösterecek.
Bu ülkede af konusunun artık gündemden kesinlikle düşmesi gerektiğine inanıyorum. Hele hele çocuk affı. Komik ötesidir.
Yasalarımıza göre çocuk 18 yaş altını ifade ediyor. İyi ve kötünün ayrımına yasalara göre 18 yaşından sonra başlayan "çocuklar" bu ülkede suç odaklarının kirli emelleri için en sık başvurulan kesim. Türkiye'de eksik ve aksak ilerleyen hukuk, suçun temelini hep göz ardı etti. Hep maşayı gördü, maşayı kullanan elleri hiç önemsemedi.
Önemli olan çocuk ve aileyi koruyup çocukları suça bulaşmadan ıslah edebilmektir. İyi bir eğitim vererek bilinç kazandırabilmektir. Üstelik sadece çocuklara yönelik bir af kendi içinde ayrımcılığı getirecektir. Terörle mücadele kapsamında göz altına alınan bu çocuklar bu ülkedeki çocuk sorununun belli bir kesimi sadece.
Bu ülkenin en büyük sorunlarından birisi aileleri ile birlikte terör örgütü eylemlerinde kullanılan ve adı taş atan çocuklar olarak bilinen çocuklardır. Belki neden taş attığını bile bilmeyecek kadar çocuklar bunlar. Lakin, bu ülkede suça bulaşmış çocuk sayısı o kadar çok ki!
Kimi çocuklar töre cinayetlerinin kurbanı oluyor. Kimisi bir büyüğünün intikamını almak için geleceğini karartıyor. Kimisi kendi namusunu koruma adına yapıyor bunu... O kadar kötü niyetli büyükler var ki bu ülkede tertemiz çocukların geleceklerini yok etmekten kaçınmıyorlar.
Çocuklara af iyi bir düşünce olarak beyin kıvrımlarını harekete geçirebilir ama Taksim meydanının ortasında bir turisti kalbinden bıçaklayan, sevgilisinin kafasını kesen, rahibi gözünü kırpmadan öldüren, mezarlıklarda işadamlarını bıçaklayan çocuklara af vicdanlara sızı bırakmaz mı? Bu "çocuklar" af kapsamı dışında bırakılabilir mi? Hukuk kişilere yönelik işletilebilir mi? Ayrıca, bir çocuğa içerde kal derken diğerine çık diyebilir misiniz? İnsana “af buyrun” demezler mi?
Bu ülkenin temel sorunu elle tutulur bir çocuk koruma kanunun 21.yy Türkiyesi için hala hayata geçirilememiş olmasıdır. Bu ülkenin temel sorunu siyasetçi sorunudur. Çocuklara iyi bir eğitim olanağı, ailesine iş imkanı yaratamazsanız, bazılarının becerisi sayesinde birer suç makinesi gibi tasarlanırlar...
Her af sadece hukukun ilgi alanında olmamalıdır. Sosyolojik ve psikolojik boyutları göz önünde bulundurulmalıdır. Çocuklara af getirmek istiyorsanız yarınlarda suç işleme ihtimalini ortadan kaldırın. Çocuk ıslah evleri, çocuklara özel hapishaneler yapın. Tamam. Ama toplumdaki suç unsurlarının azaltılmasını sağlayın ilk önce. Veya çocukları suça iten "abileri" bir şekilde ıslah edin. İşte o zaman kurtulur bu ülkenin çocukları.