Tek parmak, 2 yıl, 1 kitap... İşte azmin öyküsü !
3 aylıkken geçirdiği rahatsızlık sebebiyle işaret parmağı dışında hiçbir yerini kullanamayacak durumda kalan Rukiye Türeyen, tek parmağıyla 2 yıl boyunca uğraşarak bir kitap çıkardı.
Adapazarı Hızırtepe Mahallesi'nde yaşayan 37 yaşındaki Rukiye Türeyen, doğduktan 3 ay sonra geçirdiği menenjit rahatsızlığı sonucu işaret parmağı hariç tüm vücudunu kullanamaz hale geldi.
Yüzde 99 engelli olan ve konuşmakta güçlük çeken Türeyen, sevdiklerine ve tüm insanlara hayalindekileri yazarak göstermeye başladı.
5 çocuklu bir ailenin kızı olan Türeyen, yıllarını maddi imkansızlıklar içinde tek bir odada geçirse de enerjisini kaybetmedi ve 2 yıl önce bir kitap yazmaya başladı. Kullanabildiği tek parmakla engellilerin yaşadığı zorlukları ve pes etmedikleri sürece tüm zorlukların üzerinden gelerek hayallerine ulaşabileceklerini yazdı.
Babasını 2 yıl önce kaybettikten sonra annesi ve kardeşlerine tutunan engelli yazarın bir hafta önce çıkan 128 sayfalık 'Kanadı Kırık Meleğin Kanadına Takılanlar' isimli kitabı internette satışa sunuldu. Basım ücreti Fahrettin Yüksel isimli bir hayırsever tarafından karşılanan kitap sosyal medyada büyük yankı uyandırdı.
Tek hayalinin kendi emeğiyle kazandığı parayla annesini şu anda kirada yaşadıkları evi alıp Umre'ye göndermek olduğunu söyleyen Rukiye Türeyen şunları söyledi: "Bu kitabı biz engellilerin var olduğunu göstermek adına yazdım. 2 yıl evvel başladım daha yeni bitirdim. Şu anda çok iyiyim, mutluyum, huzurluyum, bu dünyada ben de varım, biz engelliler de varız. Parmağımı kullanabiliyorum sadece, dönüyorum sağ tarafa doğru bilgisayardan yazıyorum. Başka hiç bir yerimi kullanamıyorum. Yüzde 99 engelliyim. Bu kitapta bir tane hemşire kız var, bu kız daha sonra engelli oluyor, yaşadığı zorlukları anlatıyor, dediğim gibi 4-5 tane kısa kısa hikaye var. Şu anda pek tepki almıyorum, dediğim gibi habersizlik, reklamsızlık var. Sadece sosyal medya üzerinden iyi tepkiler alıyorum. Helal olsun diyenler oluyor, bravo sana, azmine hayranım diyen oluyor. Şu anda bir tane daha hikaye yazıyorum uzun soluklu, onu da çıkarmayı düşünüyorum. Engellilerin tek sorunu merdivenler, asansör beklemek. Babam rahmetli oldu. Engelliler için hayat zor. Pes etmesinler, isyan yok. Ben asla isyan etmem. Hayatımda isyana yer yok. Keşke şöyle olsa, böyle olsa hiç demedim. Hayat şu anda benim tek parmağımın ucunda. Bu hayat için bana yetiyor ve artıyor bile. Dönüyorum, bilgisayarı elime alıyorum ve başlıyorum yazmaya, hayatı yazmaya. Bu parmağım benim özgürlüğüm, dışarıya açılan tek pencerem. Bu parmağım benim arkadaşım, en iyi arkadaşım. Hayalim yürümek ya da ayağa kalkmak değil, bu kitaptan kazandığım parayla, kendi emeğimle bana bakan anneme ev almak ve onu kutsal topraklara göndermek."
Anne Fatma Türeyen kızının bunu başardığına hala inanamadığını belirterek, "54 yaşındayım, onu bırakıp bir yere gidemiyorum, içim rahat etmiyor gittiğimde. Bu hayat zor, gençken falan kaldırıp koyuyordum ama yaşı ilerledikçe kaldırıp koymam da zor oluyor. Kardeşlerinden yardım istiyorum. Başaramıyorum tek başıma. Kitabı yazmak istedi, azim etti ama ben dedim ki Rukiye boşver kızım uğraşma ben olsam pes ederdim dedim Rukiye'ye. Ama o çok azimli, illa yapacağımı yapacağım der yani. İki yıldır uğraşıyor. Hem kendini anlatıyor, hemde arkadaşlarının hayatlarını anlatıyor. Yaşadıklarını anlatıyor, bugüne kadar yaşadıklarını, ona yardım edenleri, babasını anlatıyor hepsini anlatıyor. Çok, çok zorluk çektik, hala da burada kiradayız, evimizi görüyorsunuz. Büyük bir eve gidemem, gücüm yetmiyor. Babasının emekli maaşıyla geçiniyoruz. Yüzde 99 engeli var, tek bir parmağı çalışıyor, bütün ihtiyaçlarını ben karşılıyorum. O parmakla yazdı bu kitabı. Görenler şaşırıyor, nasıl bir azim diyorlar böyle, nasıl yazdın diyorlar, bıkmadı, azimli çünkü, isyankar değil. İsyankar olsa, ben çok üzülürüm, bana çok zor gelir. Allahıma şükürler olsun. Rukiye kadar herkesin engeli var mıdır bilmiyorum, kimisi oturuyor, sandalyeyle gezdiriyorlar. Benimkisi devamlı yatan sadece bir parmak tutuyor. Rukiye bilgisayarı açtığı zaman bütün dünya benim ayağımın altında diyor. İyi ki bu parmağım tutuyor diyor, onun için çok seviniyor. Bir parmağa seviniyor, biz sağlıklı olanlar bazen bunaldığımızda isyan ediyoruz. O tek parmakla mutlu oluyor. O parmak onun gökyüzü, her şeyi. Bir yıldır ikinci kitabı yazıyor. İnsanlar okursa devamı gelecek. O kendi kendini geliştirdi, anne kitabım satılırsa seni Umre'ye göndereceğim diyor. Bir de bu oturduğumuz evi almak istiyorum sana diyor. Çok fazla hayali yok ben yürüyeyim iyileşeyim falan, böyle bile mutlu ya." diye konuştu.
Engeliler için yazmaya devam edeceğini belirterek vatandaşları kitabını satın almaya davet eden engelli yazar, hayırseverlerden de yardım bekliyor.