''Dövdüklerimin arkasından çok ağladım''

İstanbul Kasımpaşa’da Roman bir ailenin yanında büyüyen Orhan Kocataş, (52) gerçek anne ve babasıyla 14 yaşında tanıştı. Gerçek ailesini sonradan bulsa da, onlara büyük bir sevgiyle bağlandı.

Mesleğiyle lise yıllarında tanışan Kocataş, Beyoğlu’nda 33 yıl boyunca farklı mekânlarda korumalık yaptı. İri görüntüsünün aksine çok duygusal ve sanatçı bir kişiliğe sahip. Şiir yazmayı seven Kocataş, işi gereği zaman zaman hırpalamak zorunda kaldığı kişilerin arkasından pişmanlık duyup, gözyaşı dahi döküyor.

Meslek hayatına tesadüfen başladığını belirten Kocataş, “Liseye giderken bir gün ağabeyimin müdürlük yaptığı eğlence mekânını ziyarete gittim. İşi olduğu için 10 dakikalığına kapıda durmamı söyledi. Kapıda bir olay oldu. Mevzuyu anlamadan bir kişiye pata küte girdim. Diğer iki kişi arkasına bakmadan kaçtı. O anda mekânın sahibi benim orada çalışmamı istedi. Korumalığa ilk böyle başladım” diye konuştu.

Çok duygusal bir insan olduğunu ifade eden Kocataş sözlerine şu şekilde devam etti:

Çok patavatsızca dövdüğüm insanlar oldu ama hepsinin arkasından ağladım. Gizli bir yerde durdum, hüngür hüngür ağladım. Yaptığımdan son derece pişman oldum. Aşırı duygusal bir insan olduğum için ‘Niye vurdum, niye canını yaktım karşımdaki insanın’ diye pişmanlık duyuyorum. Zaman zaman duygularımı mısralara döküyorum. Şiirlerim birkaç dergide yayımlandı. Hatta hayatımı anlatan bir kitap bile yazdım.