Duvarın öteki yanı

Bomba sesleri Türkmenler beni özel bir arabayla Yamadi’ye geçiriyorlar. Ancak fazla kalmamam gerektiğini vurguluyorlar. Birkaç gündür duran bombardımanın Sabah tekrar başladığını söylüyorlar. Sabahki bombalar üç kişinin ölümüne yol açmış. Özellikle Türkmen yaralıların getirildiği Yamadi’deki hastanenin bombalanacağına yönelik de duyumlar olduğu belirtiliyor. Yamadi’nin merkezi, sınırdan 5 km. içeride. Türkmenlerin ileri gelenlerinin de olduğu arabada giderken Rus uçağının bombaladığı yerleri görüyoruz. Bombalanan alanların bulunduğumuz noktaya 3 km uzakta olduğunu öğreniyoruz.Savaşı hissediyoruzSuriye topraklarına adım atar atmaz bombalar nedeniyle yaralanan bir Türkmen ile karşılaşıyoruz. Yardımların yapıldığı sıfır noktasına getirilen yaralı hemen Türkiye tarafına alınıyor ve ilkyardım yapılıyor. Bu görüntü, Suriye’de olduğumuzu bize bir kez daha hissettiriyor.Toprak ve dar yolda ilerlerken sırtlarında çantalarla çocukları görüyorum. İlk önce okula gitmek istediğimi söylüyorum hemen. Yamadi’de dört tane okul varmış. Ancak binada değiller. Binalar boşaltılmış. Çocuklar belli alanlarda yapılan prefabriklerde eğitim alıyormuş. Bunlardan birine gidiyoruz.Çocuklar korkuyorSınıflara girince çocukların bakışlarının çok farklı olduğunu hissediyorum. Bir korkuyla bakıyorlar bana. Çocuk gibi bakmıyorlar. O anda bomba sesleri geliyor. Çocuklar bu seslere alışmış, tepki vermiyorlar. Birkaç tanesi “bomba” diyor sadece. “Sesi duydunuz mu?” deyince bir çocuğun sorusu ise duygulandırıyor. “Neden bombalar patlıyor?” diyor. Yanıt veremiyoruz, ne anlatılabilir ki?Bu soğuk ortamı getirdiğim oyuncakları dağıtınca kırıyorum biraz. Çocuklar sanki çocukluklarını hatırlar gibi gülmeye başlıyorlar. Bu okulda altı sınıf olduğunu ve toplamda 135 öğrencinin eğitim gördüğü anlatılıyor.