Depremde 1 saat taş yığını altında yaşam mücadelesi verdiler!

"Kızıma doğru yürüdüm ama bütün taşlar, bütün ev yağmur gibi üzerimize yağdı. Aradan bir dakika ya geçti ya da geçmedi bilmiyorum, kızım beni çağırdı. O esnada hiçbir şey hatırlamadım. Beni çağırınca ona doğru gittim. Böyle göçüğün altında ufak bir boşluk kalmıştı. Ona doğru gittim o zaten çok fazla göçüğün altında kalmıştı, sadece başı dışarıdaydı. Onu çıkarmaya çalıştım yavaş yavaş molozları kaldırdım üzerinden tabi dışarıyı hiç göremedik. Bütün tabla üzerimize düşmüştü. Ben yürürken zaten üzerimize yağıyordu. Ben de yere nasıl düştüğümü hatırlamıyorum. Onu çıkarmaya çalıştım kızım Evrim, 'Baba beni çıkar' dedi. Ben de 'Tamam kızım kurtaracağım' dedim. Döndüm arka tarafa dışarıyı görebilecek bir boşluk gördüm. 'Tamam kızım boşluk var' diyerek biraz moral verdim. Taşlar üzerindeydi, kaburgalarına baskı yapan taşlar vardı onları çıkardım. Ayakları bayağı göçük altında kalmıştı. 'Ayağım kırıldı' dedi, 'Olsun kızım, 2- 3 gün kalanlar var' dedim. İzliyoruz televizyonlarda. 'Dayan' dedim, moral verdim. Ondan sonra üzerindeki taşları kaldırdım, komşular geldi telefon çaldı. Kardeşlerim aradı, sağa sola bakındılar, çıkaramadılar kapıdan. Sonra kardeşim geldi üzerimizdeki 'Tablayı kıracağım' dedi. 'Yavaş yavaş kır' dedim. Fazla toz yapmadan tablayı kırdı, demir makasla kesti, bizi çıkardı. Bir saat kaldık. Kızımı hastaneye götürdüm, getirdim. Ayağında kırıklar ve ezikler var. Kalçasında ve belinde yüzünde ezikler var ama yani çok şükür iyidir."